Aan het einde van de negentiende eeuw was de West Europese (klassieke) muziek zo complex geworden dat menig componist niet direct zag hoe de ontwikkelingen verder zouden kunnen gaan. Er leek voor een aantal van hen een einde te zijn gekomen aan de mogelijkheden van de zogenaamde tonale muziek. In de lezing zal eerst het begrip tonaliteit worden uitgediept. De twee belangrijkste ontwikkelingen die hebben plaatsgevonden rond 1900 worden behandeld. De eerste is de ontwikkeling van de atonaliteit, de twaalftoons muziek, en de daar weer uit voortkomende seriële muziek. Arnold Schönberg heeft hierbij de belangrijkste rol gespeeld. Op zijn systeem en zijn muziek zal worden ingegaan. De andere ontwikkeling betreft er een waarbij op een geheel andere wijze ‘klassieke’ harmonische (tonale) verbindingen in de muziek werden losgelaten en er nieuwe klanken met nieuwe mogelijkheden konden ontstaan. De componist die deze weg is ingeslagen was in de eerste plaats Claude Debussy, alsmede zijn tijd en omgeving (Parijs).Tijdens de presentatie zullen diverse luistervoorbeelden ten gehore worden gebracht.

Jan Jakob Mooij (1945) studeerde Geneeskunde in Groningen en specialiseerde zich vervolgens in de Neurochirurgie. Na uitstapjes naar Zürich, Amsterdam en Phoenix werd hij in 1993 hoogleraar Neurochirurgie aan de RUG en afdelingshoofd op het AZG, later UMCG. Hij speelde al vanaf zijn jeugd hobo, bleef dat doen tijdens zijn studententijd (Bragi, NSO) en ook daarna.

In september 2010 ging hij met emeritaat en in juni 2011 deed hij toelatingsexamen voor het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en behaalde in 2015 het Bachelor diploma hobo. Tijdens die opleiding werd hij tevens gegrepen door de meer theoretische aspecten van de muziek. Hij verdiept zich met name in de muziek van de twintigste eeuw.