Ook in onze huidige tijd heerst nog altijd de opvatting dat mensen zowel een lichaam zouden hebben als een geest. De lichamen bevinden zich in de ruimte en zijn onderworpen aan de wetten van de mechanica, de menselijke geest is niet in de ruimte, is evenmin aan de wetten van de mechanica onderworpen en kan in principe onafhankelijk van het lichaam bestaan.
.
Deze dualistische zienswijze, die in grote lijn is terug te voeren op de invloed van Descartes (1596-1650), stond van aanvang af aan kritiek bloot. In de laatste decennia is deze kritiek echter, mede onder invloed van de neurowetenschappen, in een stroomversnelling gekomen. Hoe kunnen we ons een andere benadering eigen maken, waarin lichaam en geest als onverbrekelijke eenheid worden beschouwd? We willen in een korte reeks colleges tonen, hoe vanuit verschillende invalshoeken, de filosofie, de wetenschappen en de kunst, wegen worden verkend die een dergelijke, nieuwe benadering mogelijk maken.
.
.
