Zou een redelijk stelsel van discussieregels niet moeten garanderen dat wie gelijk heeft, ook gelijk kan krijgen? Om deze vraag te begrijpen zonder in logische subtiliteiten te verdwalen, wordt het begrip (gegarandeerd) gelijk kunnen krijgen nader toegelicht vanuit de speltheorie, aan de hand van het spel Nim. Voor bepaalde discussiemodellen kan de stelling bewezen worden dat wie gelijk heeft, ook gelijk kan krijgen; maar geldt dat ook in de praktijk? Er volgen vijf tegenwerpingen tegen de praktische versie van de stelling:
Vier ervan worden ontkracht, de vijfde echter niet: soms is onze kennis onvoldoende om gelijk te krijgen, ook al heeft men gelijk. Alle tegenwerpingen leiden tot programma’s voor verder onderzoek:
Erik C.W. Krabbe (Den Haag,1943) haalde in 1961 het diploma Gymnasium B bij het Haags Monessori Lyceum. In 1961-62 studeerde hij liberal arts aan Union College, Schenectady, N.Y., en daarna wijsbegeerte en wiskunde aan de Universiteit van Amsterdam. In 1972 legde hij daar het doctoraal examen af met een afstudeerscriptie over tijdslogica. Hij promoveerde in 1982 in Groningen op een proefschrift getiteld Studies in Dialogical Logic (promotor: prof. dr. E. M. Barth, referent prof. dr. K. Lorenz). Samen met Else M. Barth schreef hij From Axiom to Dialogue: A Philosophical Study of Logics and Argumentation (Walter de Gruyter, 1982). Van zijn hand verscheen een honderdvijftigtal publicaties, grotendeels over dialooglogica en argumentatietheorie. Krabbe was fellow van het Nederlands Instituut voor Voortgezet Onderzoek op het Gebied van Mens- en Maatschappijwetenschappen (NIAS) en redacteur van het tijdschrift Argumentation. Hij doceerde logica aan de Universiteit van Amsterdam (1969-1971) en aan de Universiteit Utrecht (1971-1988). Van 1988 tot 2008 was hij als universitair hoofddocent verbonden aan de Faculteit Wijsbegeerte van de Rijksuniversiteit Groningen, waar hij naast argumentatietheorie zowel wijsgerige als wiskundige logica doceerde. In 1995 werd hij benoemd tot bijzonder hoogleraar in de wijsgerige argumentatietheorie vanwege het Groninger Universiteitsfonds. Eveneens in 1995 verscheen een tweede boek over dialoogtheorie, dit keer geschreven samen met Douglas N. Walton: Commitment in Dialogue. Basic Concepts of Interpersonal Reasoning (State University of New York Press). Na zijn emeritaat in 2008 publiceerde hij samen met Pieter Sjoerd Hasper een vertaling, met inleiding en toelichtingen, van Aristoteles’ Sofistische weerleggingen (Over drogredenen, Historische Uitgeverij, 2018).
