Het cliché wil dat de geschiedenis van het Florentijnse patriciaat eigenlijk ophield toen in 1532 het Medici-hertogdom en later groothertogdom van Toscane werd gevestigd. De eens zo trotse en zelfbewuste burgers zouden zijn gedegradeerd tot slaafse hovelingen die alleen uit waren op landgoederen en adellijke titels. In mijn lezing zal ik laten zien dat de Florentijnse burgerelite haar culturele elan niet verloor en dat de nieuwe machthebbers daar bij hun eigen culturele representatie niet omheen konden. Er was sprake van een culturele symbiose tussen hof en patriciaat die vrij uniek is in het vroegmoderne Europa.

Henk van Veen studeerde geschiedenis en kunstgeschiedenis in Groningen; hij was eerst wetenschappelijk medewerker aan het Nederlands Interuniversitair Kunsthistorisch Instituut in Florence (1979-1984); later werd hij universitair  en vervolgens universitair hoofddocent aan de Open Universiteit te Heerlen (1985-1995), en daarna hoogleraar Kunstgeschiedenis aan de RuG. Zijn onderzoeksgebied: Italiaanse kunst en cultuur 1500-1700 (1995-2015). Recent onderzoek en boek: A Companion to Cosimo I de’Medici (1519-1574), dat deze herfst verschijnt bij Brill Publishers, Leiden.