In mitochondriën vindt een DNA-afhankelijke eiwitsynthese plaats. Dat heeft hij in 1962 ontdekt. Het systeem is evolutionair verwant aan dat van de huidige bacteriën. Er worden in de mitochondriën 13 eiwitten gevormd die alle deel uitmaken van het systeem voor oxidatieve fosforylering. Dat bepaalt het energetisch vermogen van onze cellen en weefsels, met name bij het proces van de cel proliferatie. Het tweede systeem voor de energievoorziening betreft de glycolyse: de afbraak van glucose. Dit systeem ontsnapt in kankercellen aan de controle. Dat komt door mutaties. In het celsap van de kankercel wordt meer energie gegenereerd dan normaal. Daardoor ontlopen de cellen de geprogrammeerde celdood, waar ze naar op weg waren. Het is een gemeenschappelijk kenmerk van kankers van allerlei aard: het Warburg effect. Hij is van mening dat deze “common denominator” ten onrechte niet als aangrijpingspunt voor kankertherapie wordt aangegrepen. Kanker is eigenlijk een soort suikerziekte. Bovendien is er al een geschikt geneesmiddel dat een gedegen onderzoek rechtvaardigt.

Albertus M. Kroon (1934) is arts-biochemicus, was van 1969 tot 1992 aan de RUG verbonden als lector, lid van het CVB, gewoon hoogleraar en buitengewoon hoogleraar. Eind 1985 werd hij op parttime basis medisch directeur/regulatory affairs manager van het Haarlems Allergenen Laboratorium. Na zijn pensionering was hij medeoprichter/directeur van de EAMG, de Eeuropean Allergen Manufacturers Group. In 2011 keerde hij terug naar zijn oorspronkelijke wetenschappelijke belangstelling en is guest scientist bij zijn laatste promovendus, Dr Jan-Willem Taanman, verbonden aan het Institute of Neurology, University College London, UK.