Het vaststellen van “De Waarheid” is het basale doel van ieder onderzoek, zowel bij de waarheidsvinding in het strafrechtelijk onderzoek, als van ieder wetenschappelijk onderzoek. De Waarheid speelt een cruciale rol in het intermenselijk verkeer en bij het optimaal functioneren van de maat-schappij. Sinds mensenheugenis zijn filosofen bezig met de begrippen “Waarheid” en “Werkelijkheid”. De vigerende waarheid blijkt afhankelijk te zijn van kennis, inzicht, godsdienst, politiek, macht en belangen. Plato vond al dat men de waarheid moet kunnen „beredeneren”. Helaas wordt deze redenering vaak met ‘fake news’ en aangepaste resultaten onderbouwd. Mensen kunnen hun eigen redenen hebben om de waarheid te verdraaien. Volgens Einstein is de werkelijkheid slechts een hypothese. De werkelijkheid kan men beschouwen als de onzichtbare asymptoot van de ultieme waarheid. De onderzoeker zal zoveel proeven uitvoeren dat hij of zij meent dat het resultaat gelijk is aan de werkelijkheid (in het strafrecht: “wettig en overtuigend bewijs”). Een discrepantie kan ontstaan bij de overdracht van de bevindingen door een bèta-deskundige aan een alfa-jurist. In deze lezing zal de veranderende waarheid belicht worden aan de hand van voorbeelden uit de forensische en toxicologische praktijk van de spreker.

Donald R. A. Uges (1947, Arnhem). Oud-ziekenhuisapotheker UMCG; sinds 1997 hoogleraar (nu emeritus) klinische en gerechtelijke toxicologie RuG. Aan de RuG gepromoveerd in 1982 bij prof. dr. T. Huizinga en prof. dr. H. Wesseling; later geregistreerd als toxicoloog en als klinisch farmacoloog. Prof. Uges trad regelmatig op als getuige-deskundige bij rechtszaken. In 2000 werd hij Ridder in de Orde van Oranje Nassau, in 2003 ontving hij de Irving Sunshine Award in Clinical Toxicology en in 2012 de Prof. Jan Glerum Prijs voor Post- Universitair Onderwijs. Hij is erelid van de KNPSV en de KKGT. Als klinisch farmacoloog is hij momenteel actief lid van de Medisch Ethische Toetsingscommissie (St BeBo, Assen).