Mijn onderzoek heeft sinds kort voor mij een happy end en daarom vind ik het goed om erover te vertellen. Ik zal proberen de meest relevante episoden van mijn zoektocht naar de betekenis van archeologische concepten en voorwerpen te belichten, vooral voor ons niet bestaande entiteiten als de godin Athena — en ook „nimfen“ fascineren mij. We gaan in sneltreinvaart langs enkele benaderingswijzen van de kunstgeschiedenis en de archeologie die in mijn loopbaan een rol speelden bij het zoeken naar, en het niet vinden van, kennis omtrent zulke figuren. De resultaten van de Groninger opgravingen in Calabrië leerden mij uiteindelijk hoe Athena en hoe nimfen functioneerden, waardoor nieuwe antropologische benaderingswijzen als „agency“ en „personhood“ mij een kans lijken voor herijking van delen van het vak dat mij nog altijd zozeer boeit.

Marianne Kleibrink werd in 1938 in Leiden geboren, en ze werd daar educatief gevormd: na de MMS (de Middelbare Meisjessschool) volgde het Staatsexamen Gymnasium-α. Zij studeerde er kunstgeschiedenis en archeologie; ze werd wetenschappelijk medewerker (archeologie in Leiden) en was lange tijd redacteur van het „Bulletin Antieke Beschaving“. In 1975 promoveerde zij cum laude aan de RuL. Aan de Rijksuniversiteit te Groningen werd zij een jaar later benoemd tot hoogleraar klassieke archeologie en antieke numismatiek. Door toedoen van prof. Schulte Nordholt kreeg zij de leiding bij opgravingen in Italië, en wel in Monte Argentario in Etrurië en te Satricum (Lazio). Zij werkte in die tijd samen met het Nederlands Instituut in Rome, van 1977 tot 1991, met subsidie van NWO. Op eigen concessie deed zij met haar team opgravingen te Francavilla Marittima in Calabrië vanaf 1991, tot 2004.

Zij was lid  van het bestuur van het Gronings Museum van 1985 tot 2000, en decaan van de Facul-teit der Letteren van de RuG van 1989 tot 1992. Marianne is ereburger van Francavilla Marittima, lid van het Duits Archeologisch Instituut in Berlijn, en tot 2007 lid van de Society of Antiquaries of London. Zij is Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, en Cavaliere dell’Ordine della Stella della Solidarità italiana. Zij woont al jaren op Schiermonnikoog, deels vanwege haar toevertrouwde mantelzorg. Marianne is weduwe van latinist Ben L. Hijmans; zij was eerder getrouwd met de beeldhouwer Jan Maaskant, met name bekend door zijn geometrisch-abstracte kunstwerken in de openbare ruimte.